Surfing (the rain)

Onze meest trouwe volgers,

Jullie lopen nu vast nog steeds in warme jassen over straat. Maak ik jullie dan erg jaloers als ik zeg dat het hier tegen de 30 graden is en wij niet veel meer doen dan de hele dag lekker in de zon liggen en surfen? Vast niet. Ja we kunnen er nu toch wel erg van genieten. De eerste weken hadden we toch wel regelmatig last van slecht weer en dat is niet zo leuk in een land waar alles gebaseerd is op goed weer. Ondertussen zijn wij toch wel een aantal tinten bruiner geworden (ook een aantal rode tinten maar dat hoort erbij zullen we maar zeggen ;-) . Ja de zon is hier toch wel heel anders dan in Nederland, heel erg intens en heet. Na goed smeren is er toch een keer geweest waarbij de zon ons wel verrast heeft. Ondertussen zijn mijn schouders alweer vervelt en kan ik weer opnieuw beginnen, mooie witte plekken weer. Gelukkig nog 3 maanden om als een neger terug te komen!

Deze is voor Steven!

Maar goed, we waren bij Byron Bay gebleven. De plaats waar de hippies uit de grond groeien, was wel geinig om rond te lopen maar jammer genoeg was de weersverwachting voor de komende dagen heel slecht. Er stonden ook een aantal Zweedse gasten naast ons op de camping, ze hadden nog maar een paar dagen in Australië en moesten van hun surfboard af, nou die nemen wij graag in ontvangst hoor! 30$ voor een prima surfboard, hoppa. We zijn die ochtend (toen ik het laatste verhaal had geupload) verder omhoog gereden en onderweg begon het al aardig te regenen. Vanaf dit punt wordt het een beetje moeilijk en ik zit op dit moment dan ook te discussiëren met Stijn waar we ook alweer heen gereden waren. Het is dan ook alweer meer dan een week geleden en het is een beetje moeilijk voor de geest te halen. Vooral de volgorde van dingen is heel moeilijk te herinneren. Maar ik weet wel dat we toen naar een plaatsje langs de kust gereden waren, Pottsville was de naam. Hier hadden ze de jaarlijkse surf-week. Hier dachten wij ook even onze surf kunsten te laten zien maar het is er niet van gekomen. Jammer voor ze dat het daar de hele week al kut weer was, ook toen we aankwamen. Eerst dachten we dat het nog wel mee zou vallen en hadden we onze tentjes maar onder een boom opgezet. Een uurtje later kwam de regen met bakken uit de lucht, natuurlijk lagen onze slaapzakken en matjes er al in. Na het eten, wat echt verschrikkelijk lekker was, waren al onze spullen zeik en zeik nat. Ondertussen regende het nog steeds zo hard dat we eigenlijk niks anders konden dan toch maar de hele zooi te gaan verbouwen om in te auto te kunnen slapen. Toen dat eindelijk gebeurd was en we in onze natte slaapzakken in de auto lagen kwam het volgende probleem, namelijk dat het heel snel benauwd wordt in de auto als er geen ramen of iets dergelijks open staan. De oplossing was om de achterklep een stukje open te houden met een deo fles ertussen, zodat er wel gewoon frisse lucht binnen kwam. Maar als er 1 ding tegen zit dan zit ook echt alles tegen, want het stikt van de muggen in Australië. Maar uiteraaaaard lag het anti-muggenspul  nog in de tent en het goot nog steeds buiten. Na steen papier schaar was ik de lul om die zooi te gaan pakken. Gelukkig had ik een droge slaapzak om lekker in te gaan liggen. Dat was even een leuk voorbeeldje van hoe kut het allemaal is als het hier regent ;).

 
Wat staat daar op de achterbank?
                                           

De volgende dag zijn we maar weer op weg gegaan want het was nog steeeeeeeds rot weer. (Daar hoeven jullie dus niet jaloers op te zijn). The Pacific Highway bracht ons langs de Gold Coast, het Miami van Australië. Hier had je honderden flats langs de kust staan. Was niet echt wat voor ons, bovendien regende het keihard dus zijn we maar gewoon door gereden. Wel wat foto’s van uit de auto geschoten. Hierna kwamen we langs Brisbane, één van de grotere steden van Australië, op zich wilde ik hier wel even kijken maar ik was even vergeten dat het zondag was.. Verder leek het erg op Melbourne dus ik denk niet dat we veel gemist hebben eigenlijk. Bovendien komen we er nog een keertje als we een tussenstop maken met onze vlucht naar Auckland. Na een broodje langs de kant van de weg zijn we richting Noosa gereden. Noosa zag er echt super leuk uit! Vooral het strand zag er erg leuk uit, het was een soort berg gebied met heel veel groen. Je moet het maar even goochelen, het is een beetje lastig uit te leggen (zoek maar op Noosa Heads). We zijn net iets buiten Noosa op een camping gaan staan, echt een relaxte camping! Lag echt aan het strand (met lifeguard) en aan de andere kant een aardig grote winkelstraat, inclusief een Domino’s Pizza! De eerste avond hebben we daar uiteraard een pizza gegeten, al was deze lang niet zo lekker als de onze ;). Ze hadden er wel een ongelofelijk dikke manager, hehe.

Jaaa, wij zijn blij met het avond eten!

De volgende dag zijn we eigenlijk alleen maar op het strand geweest, het was nog wel bewolkt maar het werd beter. Gelukkig maakt het weer niet echt veel uit als je wilt surfen, je wordt toch wel nat. Ik moet toch wel zeggen dat het heel wat makkelijker lijkt dan het is. Als ik eerlijk ben is het me nog niet gelukt om er langer dan 3 seconden op te staan, hehe. Na 3 dagen surfen en waterpret waren we toch wel aardig verkleurd, ik zeg er niet bij welke kleur.

Ja dat waren een paar leuke dagen daar, super lekker weer en een leuke camping! Bovendien hadden ze in die winkelstraat ook wifi, dus daar konden we met de laptop op de stoep gaan zitten om wat mailtjes te tikken.

Zelfs boven op een berg chillen wij nog..

Na de heerlijke dagen in Noosa zijn we op weg gegaan naar Rainbow Beach, om vanaf hier Fraser Island te gaan verkennen. Zoek Fraser Island maar even op op wikipedia, anders moet ik weer gaan vertellen dat het het grootste zandeiland ter wereld is, het één van de grootste stranden ter wereld heeft en het één van de weinige plaatsen op de wereld is waar tropisch regenwoud uit zand groeit. Daarom staat het ook op de wereld erfgoed lijst. Shit nu heb ik het toch gezegd. Er valt in ieder geval nog veel meer over te lezen! We hebben er toch maar voor gekozen om de 1 dag trip te toen, we konden er ook voor kiezen om met een kleinere groep te gaan en dan met jeeps te rijden maar dit was toch wel een stuk duurder en we zouden zelf niet eens mogen rijden (omdat je er 21 voor moet zijn). Maar onze georganiseerde tour was echt geweldig, wat een prachtig eiland zeg! We werden om half 8 opgepikt en daarna hebben we nog een paar mensen opgehaald. We zijn toen naar het strand gereden en met een veerboot naar het meest zuidelijke strand van Fraser Island gevaren. Vanaf hier met die (ja hoe noem je het) soort vrachtwagen/jeep over dat enorme strand aan de oostkant van het eiland gereden. We hebben toen eerst even wat gedronken bij het enige grote hotel op het eiland (best een monopolie positie voor dat hotel volgens mij). Na een glas heerlijk sinaasappelsap zijn we verder omhoog gereden naar een Scheepswrak wat er al 50 jaar ligt geloof ik, ik zat niet echt op te letten. De Mahene heette het geloof ik, je hoort het al, dat was niet zo heel interessant. Toen zijn we naar een riviertje gereden genaamd Eli Creek, dit was wel echt leuk. Dat was super helder (en koud) water wat van hogere delen van het eiland kwam en waar je heerlijk in kon zwemmen en je mee kon laten voeren. Jammer dat het allemaal zo toeristisch is, er stonden wel 4 bussen en 10 jeeps. Daarna met onze natte kont in de bus om weer terug te rijden naar het hotel voor een lekkere lunch. Was een lekker buffet, dit was bij de prijs inbegrepen dus we konden ons helemaal vol proppen! Pasta, rijst, kip, salade en fruit.. lekker lekker. Na de lunch gingen we via de meest onbegaanbare wegen richting het midden van het eiland, naar het oude dorp/treinstation. Hier werkten en leefden vroeger de houthakkers die de kostbare bomen van Fraser Eiland omhakten. Niet echt veel bijzonders aangezien er niks van over was en ze alleen maar wat van die informatie borden voor toeristen hadden. Daar vlakbij stroomde ook weer een riviertje, het grappige was dat je hem bijna niet kon zien of horen. Het was zulk helder water dat je alleen maar het onderliggende zand zag en door het zand kan je het water ook niet horen ‘kabbelen’. Daarna gingen we (eindelijk) naar Lake Mckenzie! Het meest gefotografeerde meer van de wereld, wat was dat mooi zeg! Het was super helder water, dit komt doordat het alleen maar regenwater is. Er komt geen water op een andere manier bij en er gaat ook geen water op een andere manier dan evaporatie weg. Het was heerlijk warm water en het zand was ongelofelijk schoon, zacht en wit! Ik heb uiteraard m’n hele lichaam ermee ingesmeerd (het schijnt goed voor de huid te zijn), mijn tanden ermee gepoetst en mijn juwelen ermee gepolijst (dat kon blijkbaar ook). Na heerlijk te hebben gebadderd en gekeken te hebben hoever we kunnen zinken was het toch wel weer tijd om naar de bus te gaan. Uiteraard moesten we weer rennen omdat we bijna te laat waren. Na een “Bumpy Ride”, zoals de chauffeur/gids het noemde kwamen we weer aan op het strand. Via het strand weer naar het zuidelijke strand gereden om weer met de pond over te steken. De buschauffeur moest nog even stoppen op het strand omdat Stijn weer zo nodig moest urineren terwijl iedereen foto’s van hem nam, doet ook alles voor aandacht die jongen. Om half 6 waren we weer terug bij de camping en konden we weer aanschuiven voor een lekkere hap eten. Oh nee, natuurlijk eerst nog eten kopen en de hele zooi nog koken. Dat is toch allemaal wel heel anders hoor, je moet echt overal (maar dan ook overal) zelf voor zorgen en alles zelf plannen en regelen. Maar toch eten we echt erg goed. We eten veel pasta, rijst en steak (wat hier erg goedkoop is en lekker simpel met overal bbq’s).

  Lekker badderen in Lake McKenzie!

 Doen wij nog iets anders dan badderen?     
 Lekker badderen in Eli Creek

De volgende dag zijn we weer een stukje omhoog gereden, naar Agnes Water en Town of 1770. Echt leuke plaatsjes, ze liggen ongeveer 10km bij elkaar vandaan en zijn alle 2 erg sfeervol en gezellig. Een leuke camping gevonden en de beide dorpjes verkent. Het was zondag dus er was niet heel veel activiteit, dat was ook de dag dat ik het bovenste deel van dit verhaal heb getypt. Ik heb eigenlijk al op 4 verschillende plaatsen aan dit stukje blog gewerkt :P is een beetje verwarrend. Maar goed, de volgende dag zijn we weer even het dorpje in gegaan om wat dingen te regelen voor ons “op een onbewoond eiland” avontuur. We hadden de laatste vlucht de volgende dag om half 2. Nog maar even wat inkopen gedaan voor de volgende dag en de dag was eigenlijk zo weer om.

Nadat we alles weer ingepakt hadden zijn we naar het dorpje gereden, het was nog wat te vroeg dus we besloten om nog maar wat rond te kijken in de buurt. Ze hadden bij Town of 1770 prachtige kliffen dus daar hebben we nog maar even een stukje gelopen en wat foto’s gemaakt. Toen was het toch wel tijd om opgepikt te worden en zijn we weer terug gereden naar Agnes Water. De piloot stond al op ons te wachten en we konden zo instappen (in de auto dan hé). Er vloog nog een Zweeds meisje met ons mee, het was dan ook maar een klein vliegtuigje voor 4 personen. De piloot was een man van een jaar of 50 – 60. Hij droeg een vies piloten overhemd, een korte broek, een zonnebril en een gare pet. Een compleet losgeslagen maar toch wel super aardige man. Op de weg naar het vliegveld begonnen de rare verhalen al, dat hij nog maar 6 maanden vloog en dat hij alleen nog maar wat moeite had met landen. Het Zweedse meisje begon toen al een beetje te zweten. Daarna kwamen de verhalen dat hij in z’n jeugd per dag zo’n 50 kangoeroes dood schoot om het land van zijn ouders te beschermen en nog meer bizarre verhalen. Ondertussen merkten Stijn en ik dat we een soort woonwijk in waren gereden, rare plaats voor een vliegveld dachten wij. Daarna reed hij over een soort hobbelweg dwars door de bosjes en kwamen we uit op een groot grasveld waar een heel klein vliegtuigje geparkeerd stond. Wij kwamen al niet meer bij van het lachen over hoe bizar dit allemaal was. Stijn en ik op de achterbank en het meisje voorin, haar werd gelijk al een kotszakje aangereikt. Ook begon hij een verhaal over een filmpje dat op youtube stond wat gefilmd was bij hem in het vliegtuig. Een meisje dat achterin het vliegtuig zat werd nogal misselijk en moest overgeven. Dit natuurlijk allemaal netjes in het kotszakje dus er was eigenlijk nog niks aan de hand. Tot die piloot het vliegtuig naar beneden liet duiken en er dus voor even geen zwaartekracht meer was, (je raad het al) de kots kwam allemaal omhoog uit het zakje en ze kreeg het vol in haar eigen gezicht. Met dit beeld in ons achterhoofd stegen we op (na wat leuke grappen van de piloot natuurlijk) en vlogen we voor even rustig. Toen we 5 minuten in de lucht waren maakte de piloot een foto van uit voorin, zodat we er met z’n vieren op zouden staan. Dit werd een erg grappige foto omdat hij op het moment van de foto het vliegtuig stijl naar beneden liet duiken. Na een kwartier lang van dit soort grappen konden Stijn en ik nog steeds wel lachen maar mijn maag lachte toch niet zo hard meer mee. Gelukkig kon hij toch wel normaal landen op het strand en hadden we onderweg toch wel een super mooi uitzicht. Na een beetje uitzieken van de vlucht en na een uitleg over wat allemaal wel en niet kon werden we alleen achtergelaten. We zaten er met 4 Denen, 2 jongens en 2 meisjes, echt leuke gasten. Ook waren er nog twee Zweedse jongens en zaten we in totaal met 9 man. Na een potje voetballen hadden we een lekkere stoofpot om te eten, was erg smakelijk. Na het eten een super leuke avond/nacht gehad, wat waren die Denen toch grappig zeg.

Did you bring a guitar?

Na een verschrikkelijke nacht compleet met keiharde regen, lekke luchtbedden en knagende muizen in de tent waren we toch wel aardig brak toen we wakker werden. Na een lekker ontbijt van door muizen aangevreten brood (ze hadden zelfs aan de tas van Stijn geknaagd) zijn we maar op zoek gegaan naar oesters. Deze groeiden tegen de rotsen en kon je open breken bij laagtij (in de ochtend). Toch niet echt lekker op een nuchtere maag. Na wat pogingen om vis te vangen zijn we maar terug gegaan naar het kamp voor wat grappige groepsfoto’s. Na een wandeling over het eiland was het toch alweer tijd om in het vliegtuig te stappen (oh oh). Na alle soorten G krachten te hebben gevoeld zijn we toch weer veilig geland en werden we weer afgezet in het dorpje. Vanaf toen begon het dan ook weer te regenen, wat alles toch wel een beetje kut maakt. We besloten toen maar om wat verder te rijden aangezien het nog een paar dagen zou blijven regenen. We zijn toen richting Mackay gereden, toen we aankwamen begon het alweer donker te worden, snel maar even wat boodschappen gedaan en een camping opgezocht. Door de constante regen waren bijna alle wegen die richting Cairns gaan of gesloten of zwaar beschadigd. We konden daardoor niet echt veel doen dan een andere richting op rijden.

  Aangezien de chinezen geen foto's kunnen maken, dan maar alleen op de foto ;)

Omdat we toch nog 3 weken de auto hebben en het nog maar een klein stukje rijden is tot Cairns zijn we maar wat landinwaarts gereden, richting een plaatsje genaamd Emerald. Rond Emerald heb je de grootste gemfields van Australië, plekken waar je edelstenen kunt zoeken. Dit leek ons toch wel leuk en het weer was wat beter in die richting. In Emerald hebben we overnacht en zijn de volgende dag naar een informatie centrum gegaan. Hier hebben we stapels met kaarten en folders gekregen en er was genoeg te doen in de buurt. 40km ten westen van Emerald had je een paar plaatsjes waar je heel veel mijnen en rivieren hebt om edelstenen en mineralen te zoeken. Daar zitten we dan ook nu op dit moment. Een super mooie camping op een heuvel midden in het bos, echt de beste camping die we tot nu toe gezien hebben. Alleen internet ontbreekt nog. Vandaag zijn we naar een bedrijfje gegaan waar je volle emmers met stenen kon kopen (die recht uit de mijn kwamen). Die mocht je dan zelf zeven en schoon maken om er de glimmende steentjes uit te halen. We hadden er toch wel een hoop, waaronder ook een saffier die zo’n 130 dollar waard is. Joehoe! Morgen gaan we waarschijnlijk even op een lokale markt kijken, daarna zien we wel wat we doen. Hangt een beetje van het weer af ;).

Ondertussen zitten we weer in Rockhamton, hier waren we al een keer doorheen gereden  maar door onze inlandse route zijn we toch weer een stukje terug gereden (niet echt 100% bedoeld maar dat maakt niet uit). We hebben nog maar 3 en een halve week over met de auto, wat gaat de tijd toch snel zeg!

Oja voor ik het vergeet, Stijn smeert elke dag alle broodjes. Erkenning hiervoor Stijn.

Stijn is trouwens wel heel makkelijk aan te sporen tot dingen, we hebben z’n kop scheermes kaal geschoren :P hahahah, prachtig.

Kusjes van jullie lieve boys xx

Did you bring a guitar?